45 روش مختلف،کار را فدای ترس می‌کنیم

دشمن دائمی که از گذشته، حال، همراه من بوده و حتی در آینده می‌دانم من را دنبال می‌کند، باعث می‌شود تکان نخورم، و بی‌حرکت بمانم.

با خودم فکر کردم چه چیزی باعث توقف من می‌شود و جلو فعالیت‌هایم می‌گیرد، به کلمه‌ی ترس رسیدم، اکنون دیگر تو را می‌شناسم و از حرکت باز نمی‌ایستم.

حافظ

در این نوشته شما با 45 روش که کار را فدای ترس می‌کنیم آشنا می‌شوید. این نوشته بدون تغییر از کتاب تمرین ست گادین ترجمه علیرضا خاکسار آورده شده است.

١.از حرکت باز می‌ایستم.

٢.پروژه را آن قدر گسترش می‌دهیم که امکان حرکت رو به جلو ندارد.

٣.پروژه را آن قدر خرد می‌کنیم به طوری که دیگر اهمیتی ندارد.

۴.چیز آشغال ارائه می‌دهیم.

۵.کاری را که دیگران بتوانند بهترش کنند، ارائه نمی‌دهیم.

۶.به حرف منتقدان سخاوتمند گوش نمی‌دهیم.

٧.به منتقدان دارای حسن‌نیت ولی ترسو مشتاقانه گوش می‌کنیم.

٨.کار را فدای سود کوتاه مدت می‌کنیم.

٩.از مهلت‌های مقرر پرهیز می‌کنیم.

١٠.با رفتن به دنبال شهرت، کارمان را فدای ترس‌مان می‌کنیم.

١١.از دوز بخش‌های خوب کم کنیم.

١٢.از دوز بخش‌های سخت کم کنیم.

١٣.فکر می‌کنیم الهام گرفتن آمپول یا قرص دارد که بزنیم یا بخوریم.

١۴.سر کار نمی‌رویم

١۵.همیشه خدا کار می‌کنیم.

١۶.منتظر الهام می‌مانیم

١٧.هنوز کارمان شکل نگرفته آن را در بوق کرنا می‌کنیم و به دنبال دلیل برای ول کردن آن می‌گردیم.

١٨.درباره کار با افراد مناسب حرف نمی‌زنیم و بی خیال می‌شویم.

١٩.کار خودمان و خودمان را کار تعریف می‌کنیم. آن را شخصی می‌کنیم.

٢٠.فقط زمانی که الهام سراغ‌مان بیاید، کار می‌کنیم.

٢١.در حوزه تخصصی‌مان از مباحث روز عقب می‌مانیم.

٢٢.همه چیز را کپی می‌کنیم.

٢٣.هیچ چیز را کپی نمی‌کنیم.

٢۴.حسادت را می‌پذیریم.

٢۵.خودمان را سرزنش می‌کنیم

٢۶.اعلام می‌کنیم کار تاثیرگذار و خوب بیشتر طول می‌کشد.

٢٧.انتظار داریم برای‌مان دست بزنند.

٢٨.متناسب با تلاش یا بینش‌مان پول می‌خواهیم و تا پول نگیریم کار نمی‌کنیم.

٢٩.از تلاش برای فروش کارمان پرهیز می‌کنیم.

٣٠.نقدها را می‌خوانیم.

٣١.نقد‌ها را به خاطر می‌سپاریم.

٣٢.به نقدها پاسخ می‌دهیم.

٣٣.فاجعه‌سازی می‌کنیم.

٣۴.روی مرگ قریب‌الوقوع یا حتمی‌مان تمرکز می‌کنیم.

٣۵.فکر می‌کنیم جاودانه‌ایم برای همین دست دست می‌کنیم.

٣۶.به افرادی ترسیده‌اند، گوش می‌کنیم.

٣٧.بی‌کم‌کاست بودن را با کیفیت اشتباه می‌گیریم.

٣٨.هر چه به تاریخ ارائه نزدیک می‌شویم، سخت‌تر به کار می‌چسپیم.

٣٩.هر چه به تاریخ ارائه نزدیک می‌شویم، کار را شل می‌گیریم.

۴٠.ارائه کارمان به تاریخ مقرر نمی‌رسد.

۴١.تاریخی برای ارائه کارمان تعیین نمی‌کنیم.

۴٢.حیطۀ مشارکت‌مان را باز تعریف می‌کنیم تا از آنچه لازم است کوچک‌تر شود.

۴٣.اطراف‌مان را با افرادی پر می‌کنیم که رؤیاهای کوچک دارند.

۴۴.بهانه‌های مان را صیقل می‌دهیم.

۴۵.وانمود می‌کنیم مانع نویسندگی داریم.

منبع کتاب تمرین ست گادین

ما مشتاق خواندن دغدغه‌های شما در این درباره هستیم. می‌توانید برایمان کامنت بگذارید.